From the Darkness of War to Human Awakening จากความมืดของสงคราม สู่การตื่นรู้ของมนุษย์
- Pailin from FRIENDs Community
- Nov 14
- 5 min read
ภาษาไทยด้านล่าง
Article: From the Darkness of War to Human Awakening
By Suwannee Asawaharuetai, Founder of FRIENDs Community
When history isn't just for us to remember, it's for us to awaken to the value of life.
There was a time in the world when "human worth" was measured by usefulness during wartime.
During World War II, under Adolf Hitler in Germany,
the so-called T4 Euthanasia Program emerged —
a secret policy that ordered the killing of disabled children, the mentally ill, the elderly, and those unable to serve on the front lines, all in the name of "purity of the species" and "national efficiency."
Between 1939 and 1945, over 150,000 people died as a result of this program,
not on the battlefield, but in hospitals and state care centers.
Their names were removed from the registry because society at the time believed "Some people are more valuable than others."
When darkness reveals the "shadow" of humanity
When the war ended in 1945, the world faced its deepest question:
"What is the true value of humanity?"
And in that loss of faith, a light of awakening arose.
The light that led humans to begin to see that "healing" was not just about curing,
but about "seeing each other again." One of the pioneers was Rudolf Steiner, who laid the foundations of curative education and social therapy. He saw those with physical or mental disabilities not as someone we could pity or help,
but as "mirrors" that helped us see the missing parts of our own humanity.
"Every life is a journey of the soul," Steiner once said.
And our duty is not to correct anyone to be like anyone else, but to "embrace" them as they are with the utmost kindness.
Restoring the Human Heart
After the war, some European groups began to create new communities to heal the wounds.
One such group was the Camphill Movement, founded in 1940 by Dr. Karl König. This community opened its doors to children and adults with special needs, believing that "being together" was the true cure. They worked together, growing vegetables, baking, singing, and painting.
Dr. Karl König Source: https://camphillschool.org/news/more-than-just-a-school-eight-decades-of-utopian-research/
Every activity became a ritual of rebirth. Many forms of art were used, not to cure disabilities, but to awaken the "beauty in the human spirit."
From a land once under the shadow of the Holocaust,
This has become a source of light that fosters healing.
And this approach has spread across the world, including Thailand.
A Small Light Growing in Thailand
When we look at Thai society today, we find that there are over 4 million people with disabilities—6 percent of the country's population.
But more than half of these people still lack access to comprehensive services or education.
Despite the 2008 Education for Persons with Disabilities Act,
which states that all persons with disabilities have the right to free education,
and key agencies such as the Department of Empowerment of Persons with Disabilities (DEP), as well as specialized schools and vocational training centers,
the reality is that many children and adults are still waiting for society to "see" them.
Many families still struggle with misunderstanding.
Some children are excluded from the classroom.
Some adults are afraid to leave their homes, because the outside world doesn't yet know how to "live with difference."
In the therapeutic community, we are a place where all hearts can understand.
In some corners of the country, small groups are using art as a tool for healing.
Waldorf schools, therapeutic communities, and therapeutic education groups are beginning to apply curative education and social therapy approaches.
When a child is given space, he is “speaking” in a language that doesn't require words.
When an adult sculpts clay, he is learning to live in the present. And when a disabled person joins hands in work or art with others, the world slowly heals itself.
Throughout the past seven years of FRIENDs Community Camphill Thailand's work, we have often seen this image recurring: children who once feared eye contact begin to smile, and those who once felt worthless begin to realize, “I still have a place in this world.”
Morning Circle at FRIENDs Community
True awakening
Looking back nearly 100 years after the war, we see a common path across Europe and Asia: a path of “re-appreciating the value of fragile life.” From an era where disabled people were killed because they were seen as worthless, to an era where we now know, “These people are teachers of kindness.” They teach us with silence, with smiles, and with sincerity.
Thailand stands at a crucial point in the transition from “help” to “equal coexistence.” And every time we paint, embroider, garden, or cook, listening to the language of the body, we are doing the same thing the world did after the war: revitalizing the human heart.
A call from the past to today's caregivers: “Healing the world may not begin in the operating room.
But it might start with the small spaces where we sit and talk together.” History isn't for us to judge the past, but it's for us to see how tender our hearts can still be.
And every time we reach out to embrace someone who's been forgotten,
we're helping the world breathe a little easier. As nearly a century of history has proven, every time humans turn to listen to their own inner voice, the outside world always begins to change for the better. Today... a small awareness in your heart could be the beginning of a new transformation. Change in the world doesn't start with big policies.
บทความ : จากความมืดของสงคราม สู่การตื่นรู้ของมนุษย์
โดย สุวรรณี อ้ศวหฤทัย ผู้ก่อตั้งชุมชนเพื่อนพัฒนะสุขเพื่อบุคคลพิเศษ
เมื่อประวัติศาสตร์ไม่ได้มีไว้ให้เราแค่จดจำ แต่มีไว้ให้เราตื่นรู้ถึงคุณค่าของชีวิต
มีช่วงเวลาหนึ่งของโลก ที่ “คุณค่าของมนุษย์” เคยถูกวัดด้วยประโยชน์ในยามสงครามช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ภายใต้การนำของ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ในเยอรมนีเกิดสิ่งที่เรียกว่า T4 Euthanasia Program —นโยบายลับที่สั่งฆ่าเด็กพิการ คนป่วยทางจิต คนชรา และผู้ที่ไม่สามารถทำงานในแนวรบได้ทั้งหมดในนามของ “ความบริสุทธิ์ของสายพันธุ์” และ “ประสิทธิภาพของชาติ”
“ระหว่างปี 1939–1945 มีผู้เสียชีวิตจากโครงการนี้กว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นคนไม่ใช่ในสนามรบ แต่ในโรงพยาบาลและสถานดูแลของรัฐพวกเขาถูกลบชื่อออกจากทะเบียน เพราะสังคมในเวลานั้นเชื่อว่า“มนุษย์บางคนมีค่ามากกว่าคนอื่น”
เมื่อความมืดเผยให้เห็น “เงา” ของมนุษย์
เมื่อสงครามสิ้นสุดในปี 1945 โลกทั้งใบต้องเผชิญกับคำถามที่ลึกที่สุดในใจว่า“อะไรหนอที่เป็นคุณค่าที่แท้จริงของความเป็นมนุษย์?”
และในความสูญเสียศรัทธาครั้งนั้นเอง ได้เกิดแสงของการตื่นรู้ขึ้น แสงที่พาให้มนุษย์เริ่มมองเห็นว่า “การเยียวยา” ไม่ใช่เพียงการรักษาแต่คือการกลับมา “มองเห็นกันและกันอีกครั้ง”
หนึ่งในผู้จุดประกายคือ รูดอล์ฟ สไตเนอร์ (Rudolf Steiner) ผู้วางรากฐานของแนวทาง Curative Education และ Social Therapy เขามองว่า ผู้ที่มีข้อจำกัดทางร่างกายหรือจิตใจไม่ได้เกิดมาเพื่อให้เราสงสารหรือช่วยเหลือเท่านั้นแต่พวกเขาคือ “กระจกสะท้อน” ที่ช่วยให้เรามองเห็นส่วนที่ขาดหายไปในความเป็นมนุษย์ของตัวเราเอง
“ทุกชีวิตคือการเดินทางของจิตวิญญาณ” เป็นคำพูดที่สไตเนอร์เคยกล่าวไว้และหน้าที่ของเราไม่ใช่การแก้ไขใครให้เหมือนคนอื่นแต่คือการ “โอบรับ” สิ่งที่เขาเป็นอย่างอ่อนโยนที่สุด
การฟื้นคืนหัวใจมนุษย์
หลังสงคราม ชาวยุโรปบางกลุ่มเริ่มสร้างชุมชนใหม่เพื่อเยียวยาบาดแผล นั้นหนึ่งในนั้นคือ Camphill Movement ก่อตั้งในปี 1940 โดย Dr. Karl König ชุมชนนี้เปิดบ้านให้กับเด็กและผู้ใหญ่ที่มีความต้องการพิเศษโดยเชื่อว่า “การอยู่ร่วมกัน” คือการบำบัดที่แท้จริง พวกเขาทำงานร่วมกัน ปลูกผัก ทำขนม ร้องเพลง และวาดภาพทุกกิจกรรมกลายเป็นพิธีกรรมแห่งการกลับมามีชีวิต ศิลปะหลายแขนงถูกใช้ ไม่ใช่เพื่อรักษาความพิการ แต่เพื่อปลุก “ความงดงามในจิตวิญญาณของมนุษย์”
จากดินแดนที่เคยมีเงาแห่งการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์กลับกลายเป็นแหล่งของแสงสว่างที่บ่มเพาะการเยียวยาและแนวทางนี้ได้แผ่ขยายไปทั่วโลก รวมถึงประเทศไทยด้วย
แสงเล็ก ๆ ที่กำลังเติบโตในประเทศไทย
เมื่อเรามองมาที่สังคมไทยในวันนี้เราพบว่ามีคนพิการกว่า 4 ล้านคน — คิดเป็นร้อยละ 6 ของประชากรทั้งประเทศแต่ในจำนวนนี้ ยังมีอีกกว่าครึ่งที่ยังไม่ได้รับบริการหรือการศึกษาอย่างทั่วถึง
แม้จะมี พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551ที่ระบุว่าคนพิการทุกคนมีสิทธิได้รับการศึกษาโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายและมีหน่วยงานหลักอย่าง กรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ (DEP)รวมถึงโรงเรียนเฉพาะทางและศูนย์ฝึกอาชีพแต่ในความจริงยังมีเด็กและผู้ใหญ่จำนวนมากที่รอให้สังคม “มองเห็น”
หลายครอบครัวยังต้องต่อสู้กับความไม่เข้าใจเด็กบางคนถูกแยกออกจากห้องเรียนผู้ใหญ่บางคนไม่กล้าออกจากบ้านเพียงเพราะโลกภายนอกยังไม่รู้จะ “อยู่ร่วมกับความแตกต่าง” อย่างไร
ในวิถีชุมชนบำบัดเราเป็นพื้นที่ที่ทุกหัวใจเข้าใจได้
ในบางมุมของประเทศ มีคนกลุ่มเล็ก ๆ กำลังใช้ศิลปะเป็นเครื่องมือของการเยียวยาโรงเรียนวอลดอร์ฟ ชุมชนบำบัด และกลุ่มการศึกษาบำบัด เริ่มนำแนวทางของ Curative Education และ Social Therapy มาประยุกต์ใช้
เมื่อเด็กคนหนึ่งได้มีพื้นที่ เขากำลัง “พูด” ในภาษาที่ไม่ต้องใช้คำพูดเมื่อผู้ใหญ่คนหนึ่งได้ปั้นดิน เขากำลังเรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบัน และเมื่อคนพิการได้ร่วมลงมืองานหรือทำศิลปะกับคนทั่วไป โลกใบนี้ก็ค่อย ๆ เยียวยาตัวเอง ตลอดการทำงาน 7 ปีที่ผ่านมาของ FRIENDs Community Camphill Thailand เรามักเห็นภาพนั้นเกิดขึ้นซ้ำ ๆ เด็กที่เคยไม่กล้าสบตา เริ่มยิ้ม คนที่เคยรู้สึกไร้ค่าเริ่มรู้ว่า “ฉันยังมีที่ของฉันในโลกนี้”
การตื่นรู้ที่แท้จริง
เมื่อมองย้อนกลับไปเกือบ 100 ปีหลังสงคราม เราจะเห็นเส้นทางเดียวกันที่พาดผ่านทั้งยุโรปและเอเชีย คือเส้นทางของ “การกลับมารู้คุณค่าของชีวิตที่บอบบาง” จากยุคที่เคยฆ่าคนพิการเพราะมองว่าไม่มีค่า สู่ยุคที่เรารู้แล้วว่า “คนเหล่านี้คือครูของความอ่อนโยน” พวกเขาสอนเราด้วยความเงียบ ด้วยรอยยิ้ม และด้วยความจริงใจ
ประเทศไทยกำลังยืนอยู่ตรงจุดสำคัญของการเปลี่ยนผ่าน จาก “การให้ความช่วยเหลือ” ไปสู่ “การอยู่ร่วมกันอย่างเท่าเทียม” และทุกครั้งที่เราระบายสี ปักผ้า ทำสวน ทำอาหาร ฟังภาษาผ่านร่างกาย เราก็กำลังทำสิ่งเดียวกับที่โลกทำหลังสงคราม คือการฟื้นคืนหัวใจของมนุษย์
เสียงเรียกจากอดีต ถึงผู้ดูแลในวันนี้
“การเยียวยาโลก อาจไม่ได้เริ่มจากห้องผ่าตัดแต่อาจเริ่มจากพื้นที่เล็ก ๆ ที่เรานั่งคุยด้ว ยกัน”
ประวัติศาสตร์ไม่ใช่เพื่อให้เราตัดสินอดีตแต่มันมีไว้เพื่อให้เรามองเห็นว่า หัวใจของเรายังอ่อนโยนได้แค่ไหนและทุกครั้งที่เรายื่นมือไปโอบใครคนหนึ่งที่เคยถูกลืมเรากำลังช่วยโลกทั้งใบให้หายใจได้เบาขึ้นอีกนิด
ในเมื่อประวัติศาสตร์เกือบร้อยปีได้พิสูจน์แล้วว่าทุกครั้งที่มนุษย์หันกลับมาฟังเสียงภายในของตนเองโลกภายนอกก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้นเสมอ
วันนี้...การตระหนักรู้เล็ก ๆ ในใจคุณ อาจเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงครั้งใหม่อีกครั้งก็ได้การเปลี่ยนแปลงในโลกไม่ได้เริ่มจากนโยบายใหญ่โตเสมอไป บางครั้งมันเริ่มจาก “หัวใจของคนเล็ก ๆ” ที่ตั้งใจมองเห็นคุณค่าของชีวิตและความเป็นมนุษย์อีกครั้ง ....
ครูพี่ฟ้า สุวรรณี อัศวหฤทัย
ผู้ก่อตั้งชุมชนเพื่อนพัฒนะสุขเพื่อบุคคลพิเศษ
Comments